کشاکش سختی‌های روزانه، زندگی ماشینی، غرور و نخوت آدم‌ها و تلاششان برای پیشرفت به هر قیمت، حتی له کردن بقیه، گاهی باعث می‌شوند که بخش خوب ذات آدم‌ها را فراموش کنیم.
وقتی برای کسی از
ته قلب آرزوی نیکی می کنید،
امواج
نامرئی تفکرات و انرژی شما
تشخیص
نمیدهد ک این آرزو متوجه دیگریست،
این
موج نیکخواهی ابتدا خود شما را سرشار از ماهیت خویش میکند
چقدر خوب میشه
اگه هر روز با خودمون تکرار کنیم:
زندگی
من با همه تلخی ها و شیرینی هایش…..
برایم
لذت بخش است
چون
آن چیزی ست که خدایم برایم خواسته است…
و
از صمیم قلب از تو سپاسگزارم خدا…
دوستت
دارم …
خنده هایم را با هیچ چیز معامله نمی کنم . آنها بازماندگان رویای شیرینی هستند به نام تو. رویایی که از راه دور آمده و می خواست ماندگار شود. رویای تو وقتی مهربان بودی، تویی که از هر کس به من شبیه تر بودی و هستی. من هیچ وقت بی تو نخندیدم .بهانه ای نداشتم. عاشقانه ای نداشتم .
خدا بدون من هم
خداست
من
بدون خدا هیچی نیستم…
ﺑﺎ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺳﻤﯽ
ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﯿﻢ :
۱ - ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ .
۲ - ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﯿﻢ
۴ - ﺑﺎﻭﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﺎﯼ ﻓﻼﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﻢ
آدمای شاد برای
این شادن که منتظر ترکیدن بمب شادی تو زندگی‌شون نموندن
لیست
خوشحال کننده‌های آدمای شاد، شامل ده ها چیز کوچیک و دست‌یافتنیه. اونا منتظر باز شدن در یه گاوصندوق، اعطای دکترای افتخاری و
… ننشستن
روزی که فکر کردی
یکی رو از ته دل دوست داری
ولش
نکن ممکنه دوباره تکرار نشه
آدم
وقتی تو سن و سال توئه فکر می‌کنه همیشه براش پیش می‌یاد
