ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺮ ﮐﺲ
ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺸﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻭﺳﺖ !
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ قلب هایی ﺭﺍ
ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻋﻤﯿﻘﻨﺪ
ﺩﻟﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﮐﻪ
ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﺸﺘﻬﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ …
ﻣﺜﻞ ﻏﻨﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻫﺮ
ﻃﭙﺶ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ …
ای خدا….!
ای عاشقانه ی دل من…
گفتی ؛ فاصله ات با
من یک نفس است…
گفتی ؛ تو از اهل
زمین جدا شو… من سکوتت را معنا میکنم…
گفتی ؛ دغدغه هایت
مال من ، من عشقت را شاعری میکنم…
امید ببخش، آنگاه
دنیا مال توست…
به نظر من، امید
بخشیدن بالاترین لذت دنیاست ؛
وقتی به کسی یا
مخلوقی در جهان امید می بخشیم گویی دنیا را به ما هدیه دادند
در واقع هم همینطور
است، زیرا انرژی اینکار آنقدر بالاست و بازتاب آن در کائنات بسیار بزرگ و فراموش
نشدنی است
در حسرت
گذشته ماندن چیزی، جز از دست دادن امروز نیست
………
ما فقط یکبار هجده ساله خواهیم بود!! !یکبار سی ساله
!!! و یکبار هفتاد ساله ………..
در هر سنی که هستیم روزهایی بی نظیر را تجربه می کنیم
اگر جای
دانه هایت را که روزی کاشته ای فراموش کردی،
باران روزی به تو خواهد گفت کجا کاشته ای …
"پس نیکی را بکار،
بالای هر زمینی…
و زیر هر آسمانی….
مگر ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ کلمه ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ : "ببخشید"
ﻣﮕﺮ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻋﻤﺮﯼ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺩﺍﺩﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ: " ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻣﯿﮑﻨﻢ "
مگر
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﺮﻭﺭ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺧﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ی "ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ " ﻏﺮﻭﺭ له
ﺷﺪﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﯽ !؟ با ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ: ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ؟
قهرمان واقعی کسی است که انسانیت را بی هیچ
چشمداشتی هدیه میدهد..
اگر میخواهی عطر شادمانی در آغوش بگیری مهربانیت را
جاری کن .
دست دیگران را بگیر
……
شاد کن دل هموطنی را…………
شاد کن دل هموطنی را…………
بد شده ایم
!
از وقتی شروع کردیم به قربانت برم های تایپی،به دوستت
دارم های اس ام اسی،به عاشقتم های فیس بوکی،وایبری،لاینی
بد شده ایم!
زندگی یعنی سراسر مبارزه،
برای بقا! برای موجودیت یافتن!
برای تحقق رویاها و آرزوها!
برای بودن و برای ثابت کردن خود!
آرام باش … و بی هیچ عجله ای ،
از سفر زندگی خود ، هم اکنون لذت ببر …
و برای کسانی که در زندگیت هستند ، وقت بگذار ،
چراکه آنها همیشه حضور نخواهند داشت …
هرگز هیچ روز زندگیت را سرزنش نکن !
