يكشنبه, ۲۱ شهریور ۱۳۹۵، ۰۴:۱۳ ب.ظ
ای بی وفای من مرو دارد روانم میرود
مریم:
ای بی وفای من مرو دارد روانم میرود
ور می روی آهسته رو تاب وتوانم میرود
آرامتر محض خدا تامن کنم سیرت نگاه
بی رحمی آخر تاکجا؟ دارد امانم میرود
برجسم وجان من شرر،کمتر بزن بیدادگر
خون جای اشگ از جورِتو ازدیدگانم میرود
لختی بمان درگوشه ای ،تاآرم ات من توشه ای
این خاطرات همراه تو ،ای بی نشانم میرود
افسانه های رنج وغم ،وین غصه های بیش وکم
چون قصه ای دارد دگر در داستانم میرود
تاچند توآزارم کنی خون دردل زارم کنی؟
بنگر که تیغ جورِتو ،تا استخوانم میرود
دانی که شیدایت منم مجنون لیلایت منم
