سنجاق قفلی ها را دوست دارم ، از همان کودکی دوستشان داشتم

سنجاق قفلی ها را دوست دارم ، از همان کودکی دوستشان داشتم .
بی منّت بانی وصلتند اما خودشان بی وصل می مانند ،
خم می شوند ، ولی ، خم به ابرو نمی آورند ،
زنگ می زنند اما زنگار بر دلشان نمی نشیند .
تیز اند ، یکرنگ اند ، ساده و بی آلایش .
دوستشان دارم نه به خاطر اینکه ضامن بالشت یا لحاف و تشک هایمان بودند ، نه !
چون با وجود فلزی بودنشان ، تجلّی صفات زیبای انسانی اند .