غروب که می شد مادرم سبزی هایی را که از باغچه چیده

غروب که می شد مادرم سبزی هایی را که از باغچه چیده و شسته بود داخل یک سبد چوبی کنار حوض می گذاشت تا آبش کشیده شود ...
بعد آستین پیراهن چین دار آبی کم رنگش را بالا میزد و وضو میگرفت ،،
روی بهار خواب سجاده سبزش را پهن میکرد و با آن قد رعنایش قامت می بست ،،
عجب قیامتی بود در قدقامتش ...
مادرم موجود مقدسی بود ،
ولی هرگز عقایدش را به من تحمیل نکرد ،،
هیچوقت  به من نگفت نماز بخوانم ،،
من با دیدن حال و هوای او هنگام خلوت با خدایش عاشق این عشق بازی شدم  سالها می گذرد و من همچنان هنگام غروب  بوی پونه نیایش را باتمام وجودم احساس میکنم...
امشب من هم قامتی بستم  شبیه او ،،روی سجاده ام برای آرامش واقعی  دلت 2 رکعت نماز عشق خواندم
میدانم بنده روسیاهی هستم ولی فقط سفارش تو را به خدایم کردم ،، خدا میداند چقدر برای آرامشت دعا کردم، کاش پنجره اتاقت باز باشد مهربانم