لبخند بدون برنامه ریزی

 

لبخند بدون برنامه ریزی، بدون حسابگری، زیباترین پل ارتباطی آدمهاست .ما لایه هایی را برای حفاظت از خود میسازیم. لایه مدارج و مدارک علمی ، لایه موقعیت شغلی ،… و این که دوست داریم ما را آن گونه ببینند که نیستیم.و این باعث فاصله و تنهایی و انزوا میشود. چون زیر همه این لایه ها من حقیقی و ارزشمند نهفته می ماند.
وقتی کودکی را میبینیم چرا لبخند میزنیم؟ چون انسانی را پیش روی خود می بینیم که
هیچ یک از لایه هایی را که نام بردیم روی من طبیعی خود نکشیده است و با همه ی وجود
خود و بی هیچ شائبه ای به ما لبخند میزند و آن روح کودکانه درون ماست که در واقع به
لبخند او پاسخ می‌دهد و این پیوند را احساس می کند.