چه سنگین است! وقتی پیانو،اسپرسو های تلخ،کوچه های خلوت ولیعصر بوفِ کور و شومِ صادق هدایت،

چه سنگین است!
وقتی پیانو،اسپرسو های تلخ،کوچه های خلوت ولیعصر
بوفِ کور و شومِ صادق هدایت،
عطرهای گران فرانسوی،
استعاره و ایهام و کنایه...
هیچ کدام مرا به تو نمی رساند!
پس با بند بند وجودم
دو دستی همین سنگ کوچک و سرد و صبور را
در آغوش می کشم.
آغوش مرگ می تواند نوشدارویی باشد
که تو را برایم به همراه بیاورد.
مرگ
آنقدر ها هم که می گویند بد نیست.
شاید بتواند مرا به تو برساند..
شاید به پاس همه اشک هایی که ریختم و کسی ندید
مرا به تو....

#راضیه_اقتصادیان