روزی مرد فقیری از عارفی سوال کرد:چرا من اینقدر فقیر هستم؟

 

روزی مرد فقیری از عارفی سوال کرد:چرا من اینقدر فقیر هستم؟
مرد عارف پاسخ داد: چونکه تو یاد نگرفته ای که بخشش کنی
مرد پاسخ داد : من چیزی ندارم که بتوانم از آن بخشش کنم
مرد عارف پاسخ داد: چرا! محدود چیزهایی داری ..
یک صورت که میتوانی لبخند بر آن داشته باشی
یک دهان که می توانی از دیگران تمجید کنی
یک قلب که می توانی بروی دیگران بگشایی
چشمانی که میتوانی با آنها به دیگران با نیات خوب نگاه کنی
یک بدن که با آن می توانی به دیگران کمک کنی
در واقع هیچ یک از ما هرگز فقیر نیست. فقر واقعی فقر روحی ست!
عزیزانم
امیدوارم خدانعمتهایش را بر شما سرازیر کند:
لبخندی به ازای هر اشک
و اجابتی نزدیک برای هر دعایتان